Nanjing Kelisaike Safety Equipment Co., Ltd. Company resources

​    در تولیدات صنعتی مدرن و زندگی روزمره، تشخیص و نظارت دقیق بر گازها از اهمیت بالایی برخوردار است. آشکارسازهای گاز، به عنوان دستگاه‌های ایمنی ضروری، نقش مهمی در تضمین ایمنی پرسنل و محیط زیست ایفا می‌کنند. این مقاله به بررسی صنعت آشکارساز گاز می‌پردازد و اصول اساسی، انواع، کاربردها، پیشرفت‌های فناوری و روندهای بازار آن را پوشش می‌دهد.​       آشکارسازهای گاز بر اساس اصول مختلفی عمل می‌کنند و حسگرها جزء اصلی برای تشخیص غلظت گاز هستند. انواع مختلفی از حسگرها برای پاسخ به گازها یا گروه‌های خاصی از گازها طراحی شده‌اند.​       حسگرهای الکتروشیمیایی: این حسگرها از طریق واکنش‌های الکتروشیمیایی کار می‌کنند. هنگامی که یک گاز هدف با حسگر تماس پیدا می‌کند، در یک واکنش الکتروشیمیایی در سطح الکترود شرکت می‌کند و یک جریان الکتریکی متناسب با غلظت گاز ایجاد می‌کند. حسگرهای الکتروشیمیایی بسیار حساس و انتخابی هستند و برای تشخیص غلظت‌های کم گازهای سمی مانند مونوکسید کربن (CO)، سولفید هیدروژن (H₂S) و اکسیدهای نیتروژن (NOₓ) مناسب هستند. به عنوان مثال، در محیط‌های صنعتی که کارگران ممکن است در معرض این گازهای سمی قرار گیرند، حسگرهای الکتروشیمیایی در آشکارسازهای گاز می‌توانند هشدارهای اولیه ارائه دهند و از کارگران در برابر آسیب احتمالی محافظت کنند.​       حسگرهای احتراق کاتالیزوری: حسگرهای احتراق کاتالیزوری عمدتاً برای تشخیص گازهای قابل اشتعال استفاده می‌شوند. آنها حاوی یک عنصر حسگر پوشیده شده با کاتالیزور و یک عنصر مرجع هستند. هنگامی که یک گاز قابل اشتعال وجود دارد، روی سطح عنصر حسگر تحت تأثیر کاتالیزور می‌سوزد و باعث افزایش دما و مقاومت می‌شود. تفاوت مقاومت بین عناصر حسگر و مرجع برای تعیین غلظت گاز اندازه‌گیری می‌شود. این نوع حسگر در محیط‌هایی که خطر نشت گازهای قابل اشتعال وجود دارد، مانند پالایشگاه‌های نفت، پمپ بنزین‌ها و کارخانه‌های شیمیایی، به طور گسترده استفاده می‌شود، زیرا می‌تواند وجود گازهایی مانند متان (CH₄)، پروپان (C₃H₈) و بوتان (C₄H₁) را به طور دقیق تشخیص دهد.​       حسگرهای مادون قرمز بر اساس این اصل عمل می‌کنند که گازهای مختلف نور مادون قرمز را در طول موج‌های خاص جذب می‌کنند. حسگر نور مادون قرمز را ساطع می‌کند که از نمونه گاز عبور می‌کند. مقدار نور جذب شده توسط گاز اندازه‌گیری می‌شود و بر اساس قانون بیر-لامبرت، غلظت گاز را می‌توان محاسبه کرد. حسگرهای مادون قرمز به دلیل دقت بالا، پایداری طولانی مدت و مصونیت در برابر تداخل از سایر گازها شناخته شده‌اند. آنها معمولاً برای تشخیص دی اکسید کربن (CO₂)، هیدروکربن‌ها و برخی از آلاینده‌های صنعتی استفاده می‌شوند. در کاربردهای پایش محیطی، آشکارسازهای گاز مبتنی بر مادون قرمز می‌توانند سطح CO₂ را در جو به طور دقیق اندازه‌گیری کنند و داده‌های ارزشمندی را برای تحقیقات آب و هوا و ارزیابی کیفیت هوا ارائه دهند.​       آشکارسازهای گاز را می‌توان به چند روش طبقه‌بندی کرد، بسته به روش‌های تشخیص، سناریوهای کاربردی و عملکرد آنها.​ آشکارسازهای تک گازی: همانطور که از نام آن پیداست، آشکارسازهای تک گازی فقط برای تشخیص یک گاز خاص طراحی شده‌اند. آنها بسیار تخصصی هستند و حساسیت و دقت بالایی را برای گاز مورد نظر ارائه می‌دهند. به عنوان مثال، یک آشکارساز تک گازی برای سولفید هیدروژن در سیستم‌های فاضلاب که ممکن است گاز H₂S که بسیار سمی و قابل اشتعال است، وجود داشته باشد، بسیار مهم است. این آشکارسازها جمع و جور، آسان برای استفاده هستند و اغلب توسط کارگرانی استفاده می‌شوند که نیاز به بررسی سریع وجود یک گاز خطرناک خاص در محل کار خود دارند.​       آشکارسازهای چند گازی قادر به تشخیص چندین گاز به طور همزمان هستند. آنها به انواع مختلفی از حسگرها مجهز هستند تا گازهای مختلف را هدف قرار دهند، مانند ترکیبی از یک حسگر گاز قابل اشتعال، یک حسگر اکسیژن و حسگرهایی برای گازهای سمی مانند CO و H₂S. این آشکارسازها به طور گسترده در محیط‌های صنعتی پیچیده، مانند معادن، که ممکن است انواع مختلفی از گازهای خطرناک وجود داشته باشد، استفاده می‌شوند. کارگران می‌توانند یک آشکارساز چند گازی را حمل کنند تا وضعیت کلی گاز را در محل کار نظارت کنند و از ایمنی جامع اطمینان حاصل کنند.​       آشکارسازهای گاز ثابت در مکان‌های دائمی، مانند دیوارها یا سقف‌ها در تأسیسات صنعتی، نصب می‌شوند تا به طور مداوم غلظت گاز را در یک منطقه خاص نظارت کنند. آنها اغلب به یک سیستم کنترل مرکزی متصل می‌شوند و امکان نظارت در زمان واقعی و فعال‌سازی آلارم از راه دور را فراهم می‌کنند. در یک کارخانه شیمیایی بزرگ، آشکارسازهای گاز ثابت به طور استراتژیک در مناطقی که احتمال نشت گاز بیشتر است، مانند نزدیکی مخازن ذخیره و خطوط لوله، قرار می‌گیرند. داده‌های جمع‌آوری شده توسط این آشکارسازها می‌توانند برای راه‌اندازی سیستم‌های پاسخ اضطراری در صورت تجاوز غلظت گاز از حد ایمن استفاده شوند.​       آشکارسازهای گاز قابل حمل دستگاه‌های دستی یا پوشیدنی هستند که تشخیص گاز را در محل ارائه می‌دهند. آنها با باتری کار می‌کنند و بسیار سیار هستند و برای کارهای میدانی، بازرسی‌ها و موقعیت‌های اضطراری مناسب هستند. به عنوان مثال، آتش‌نشانان اغلب آشکارسازهای گاز قابل حمل را به ساختمان‌های در حال سوختن حمل می‌کنند تا وجود گازهای سمی و قابل اشتعال را تشخیص دهند. این آشکارسازها همچنین می‌توانند توسط بازرسان محیط زیست برای ارزیابی سریع سطح گاز در مکان‌های مختلف در طول بازرسی‌های فضای باز استفاده شوند.​       کاربردهای آشکارسازهای گاز در صنایع مختلف گسترده است و اهمیت آنها را در تضمین ایمنی و حفاظت از محیط زیست برجسته می‌کند.​       در صنایعی مانند نفت و گاز، پتروشیمی، معدن و تولید، آشکارسازهای گاز برای جلوگیری از حوادث ضروری هستند. در پالایشگاه‌های نفت، نشت گاز می‌تواند منجر به انفجار و آتش‌سوزی شود و جان کارگران را به خطر بیندازد و خسارات مالی قابل توجهی ایجاد کند. از آشکارسازهای گاز برای نظارت بر گازهای قابل اشتعال مانند متان و گازهای سمی مانند بنزن استفاده می‌شود. در معادن، آنها گازهایی مانند متان، مونوکسید کربن و سولفید هیدروژن را تشخیص می‌دهند و از معدنچیان در برابر خفگی و انفجار محافظت می‌کنند.​​       آشکارسازهای گاز نقش مهمی در حفاظت از محیط زیست ایفا می‌کنند. آنها برای نظارت بر کیفیت هوا، تشخیص انتشار صنعتی و مطالعه تأثیر فعالیت‌های انسانی بر محیط زیست استفاده می‌شوند. به عنوان مثال، در مناطق شهری، آشکارسازهای گاز برای اندازه‌گیری سطح آلاینده‌هایی مانند دی اکسید نیتروژن (NO₂)، دی اکسید گوگرد (SO₂) و گازهای مرتبط با ذرات معلق استفاده می‌شوند. در مناطق صنعتی، آنها به نظارت بر انطباق کارخانه‌ها با مقررات زیست محیطی با تشخیص انتشار گازهای مضر کمک می‌کنند.​       در تأسیسات مراقبت‌های بهداشتی، از آشکارسازهای گاز برای نظارت بر سطح گازهای بیهوشی، اکسیژن و سایر گازهای پزشکی استفاده می‌شود. گازهای بیهوشی باید با دقت کنترل شوند تا ایمنی بیمار در حین جراحی تضمین شود. مانیتورهای اکسیژن برای اطمینان از دریافت اکسیژن صحیح بیماران ضروری هستند. علاوه بر این، در آزمایشگاه‌هایی که از مواد شیمیایی خطرناک استفاده می‌شود، از آشکارسازهای گاز برای تشخیص نشت گازهای سمی استفاده می‌شود و از سلامت کارکنان آزمایشگاه محافظت می‌شود.​       در صنایع غذایی و آشامیدنی، از آشکارسازهای گاز برای نظارت بر ذخیره و حمل و نقل محصولات استفاده می‌شود. به عنوان مثال، در سرداب‌های شراب، سطح دی اکسید کربن باید کنترل شود تا از خطرات خفگی برای کارگران جلوگیری شود. در تأسیسات نگهداری مواد غذایی، از آشکارسازهای گاز اتیلن برای نظارت بر فرآیند رسیدن میوه‌ها و سبزیجات استفاده می‌شود و از شرایط نگهداری بهینه و کیفیت محصول اطمینان حاصل می‌شود.​ صنعت آشکارساز گاز در سال‌های اخیر شاهد پیشرفت‌های فناوری قابل توجهی بوده است که ناشی از نیاز به دستگاه‌های دقیق‌تر، قابل اطمینان‌تر و کاربرپسندتر است.​       آشکارسازهای گاز مدرن در حال کوچک‌تر و جمع و جورتر شدن هستند و عملکردهای متعددی را ادغام می‌کنند. فناوری سیستم‌های میکرو الکترومکانیکی (MEMS) توسعه حسگرهای مینیاتوری را امکان‌پذیر کرده است که می‌توانند در دستگاه‌های کوچک و قابل حمل ادغام شوند. به عنوان مثال، برخی از آشکارسازهای گاز پوشیدنی اکنون در دسترس هستند که می‌توانند به لباس متصل شوند یا به عنوان دستبند پوشیده شوند. این دستگاه‌ها نه تنها گاز را تشخیص می‌دهند، بلکه دارای ویژگی‌هایی مانند ثبت داده‌ها، ارتباط بی‌سیم و حتی عملکردهای نظارت بر سلامت هستند و یک راه‌حل ایمنی جامع را در اختیار کاربران قرار می‌دهند.​       فناوری بی‌سیم، مانند Wi-Fi، بلوتوث و شبکه‌های تلفن همراه، در آشکارسازهای گاز ادغام شده است و امکان نظارت از راه دور و انتقال داده‌ها را فراهم می‌کند. آشکارسازهای گاز ثابت اکنون می‌توانند داده‌های بی‌درنگ را به یک ایستگاه کنترل مرکزی یا یک دستگاه تلفن همراه ارسال کنند و به اپراتورها اجازه می‌دهند سطح گاز را از هر مکانی نظارت کنند. در مجتمع‌های صنعتی بزرگ، این اتصال بی‌سیم امکان مدیریت کارآمد چندین آشکارساز گاز را فراهم می‌کند و نیاز به بازرسی‌های دستی را کاهش می‌دهد و زمان پاسخگویی را در صورت نشت گاز بهبود می‌بخشد.​         ادغام هوش مصنوعی (AI) و الگوریتم‌های یادگیری ماشینی (ML) باعث شده است که آشکارسازهای گاز هوشمندتر شوند. این الگوریتم‌ها می‌توانند داده‌های تاریخی و خوانش‌های حسگر در زمان واقعی را تجزیه و تحلیل کنند تا نشت گاز را قبل از وقوع پیش‌بینی کنند، نوع گاز را با دقت بیشتری شناسایی کنند و با شرایط محیطی در حال تغییر سازگار شوند. به عنوان مثال، یک آشکارساز گاز مجهز به هوش مصنوعی می‌تواند الگوهای گاز معمولی را در یک کارخانه در طول زمان یاد بگیرد و در صورت تشخیص انحراف غیرعادی، حتی اگر غلظت گاز هنوز به آستانه هشدار سنتی نرسیده باشد، هشدار دهد.​       بازار آشکارساز گاز تحت تأثیر عوامل مختلفی از جمله الزامات نظارتی، پیشرفت‌های فناوری و افزایش آگاهی از ایمنی و محیط زیست است.​ ​     تقاضا برای آشکارسازهای گاز به طور پیوسته در حال افزایش است که ناشی از مقررات ایمنی سختگیرانه در صنایع، نگرانی‌های فزاینده در مورد آلودگی محیط زیست و گسترش فعالیت‌های صنعتی در سطح جهان است. به طور خاص، کشورهای در حال توسعه شاهد افزایش تقاضا هستند زیرا صنعتی می‌شوند و استانداردهای ایمنی و محیط زیست خود را بهبود می‌بخشند. به عنوان مثال، در اقتصادهای نوظهور در آسیا و آفریقا، ساخت کارخانه‌های جدید، نیروگاه‌ها و پروژه‌های زیربنایی در حال ایجاد یک بازار قابل توجه برای آشکارسازهای گاز است.​       بازار آشکارساز گاز بسیار رقابتی است و تولیدکنندگان متعددی طیف گسترده‌ای از محصولات را ارائه می‌دهند. شرکت‌های تثبیت‌شده به طور مداوم در حال نوآوری برای حفظ سهم بازار خود هستند، در حالی که شرکت‌های جدید با فناوری‌های پیشرفته و استراتژی‌های قیمت‌گذاری رقابتی در حال ظهور هستند. این رقابت باعث کاهش قیمت‌ها در برخی بخش‌ها می‌شود و همچنین منجر به توسعه آشکارسازهای گاز پیشرفته‌تر و مقرون به صرفه‌تر می‌شود.​       یک روند رو به رشد به سمت توسعه آشکارساز گاز پایدار وجود دارد. تولیدکنندگان اکنون بر کاهش مصرف انرژی دستگاه‌های خود، استفاده از مواد سازگار با محیط زیست در تولید و طراحی محصولاتی با طول عمر بیشتر تمرکز دارند. این نه تنها برای محیط زیست مفید است، بلکه هزینه کل مالکیت را برای کاربران کاهش می‌دهد. به عنوان مثال، برخی از آشکارسازهای گاز اکنون به گونه‌ای طراحی شده‌اند که توسط منابع انرژی تجدیدپذیر مانند پنل‌های خورشیدی تغذیه می‌شوند و آنها را پایدارتر و برای کاربردهای از راه دور مناسب‌تر می‌کند.​       در نتیجه، صنعت آشکارساز گاز بخش پویا و ضروری جامعه مدرن است. با پیشرفت‌های فناوری مستمر و افزایش تقاضا در صنایع مختلف، آشکارسازهای گاز همچنان نقش حیاتی در محافظت از جان انسان‌ها، حفاظت از محیط زیست و اطمینان از عملکرد روان فرآیندهای صنعتی ایفا خواهند کرد. با تکامل بازار، می‌توانیم انتظار داشته باشیم که راه‌حل‌های تشخیص گاز نوآورانه‌تر و کارآمدتری را در آینده ببینیم.      

یک آشکارساز گاز یک تجهیزات مهم دریایی است که برای تشخیص نشت گازهای خطرناک در کشتی و در صنایع دریایی استفاده می شود.دستگاه های تشخیص گاز تغییر کرده اند و به ملوانان کمک می کنند تا از حوادث احتمالی جلوگیری کنند. آشکارسازان گاز در بسیاری از صنایع از زمانی که مردم از اثرات مضر گاز در فضاهای بسته و محیط های خطرناک آگاه بودند استفاده می شوند.خیلی قبل از اینکه حسگرها به جای خود بیاینددر معادن، کانری ها را در قفس ها می انداختند و اگر آوازشان را متوقف می کردند، معدنچی ها کمبود گاز را می فهمیدند.ما از قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم راه طولانی را طی کرده ایمدر حال حاضر روش های تشخیص گاز بسیار دقیق تر هستند و برای حیوانات بسیار کمتر مضر هستند.   دستگاه های تشخیص گاز از یک سنسور برای اندازه گیری مقدار گاز در هوا استفاده می کنند.سنسورها به گونه ای کالیبراسیون شده اند که در هنگام واکنش شیمیایی ناشی از یک گاز خاص، جریان الکتریکی را اندازه گیری و تولید کنند.. سنسور جریان را کنترل می کند و کاربر را هشدار می دهد زمانی که حضور گاز به سطح خطرناک نزدیک می شود.آشکارساز گاز قبلی فقط می توانست یک گاز را در یک زمان تشخیص دهد اما اکنون چندین گاز را می توان اندازه گیری کرد، اکسیژن (O2) ، گازهای قابل اشتعال یا بخارها (LEL) ، سولفید هیدروژن (H2S) و مونوکسید کربن (CO).کشنده گاز 4کنترل کننده ها، حداقل الزامات تعیین شده توسطمقررات SOLAS XI/1-7.   پیکربندی آشکارساز گاز بر اساس نوع مخزن و ظرف است. سه ملاحظه اصلی معمولاً عبارتند از: کنترل اکسیژن کافی مانیتور گاز های انفجاری نظارت بر گاز های سمی بر اساس محدودیت های بهداشتی   اکسیژن و گاز های انفجاری به راحتی تعیین می شوند که برای نظارت لازم است، اما تصمیم گیری در مورد گاز های سمی که باید نظارت شوند بستگی به مخزن و نوع ظرف دارد.   بیشتر آشکارسازهای قابل حمل از یکسنسور LEL پلستور/کیتالیتیکاين دستگاه ها فقط وقتي کار مي کنند که هواي اطراف حداقل 10 درصد اکسيژن داشته باشهسنسور می تواند تا چهار سال دوام بیاورد اما بسیار حساس است و اگر مانیتور ضربه خورده یا ریخته شود به راحتی می تواند شکسته شود. اکثر آشکارسازان گاز فقط 3 سال عمر دارند و بعد از آن، آنها نیاز به تعویض یا تعمیر دارند. این می تواند یک فرآیند پرهزینه باشد که آشکارساز را از کار خارج می کند.بنابراین شما همچنین به ابزار اضافی نیاز دارید تا مطمئن شوید که در طول کار تعمیرات تحت پوشش هستید.سایر اجزای مانند صفحه نمایش های روشنایی و هشدارهای صوتی نیز شروع به ایجاد نقص می کنند، بنابراین مهم است که آشکارسازان به خوبی نگهداری شوند.KELISAIKE ارائه مهندسان خدمات عالی برای حل هر گونه مشکلات با آشکارسازان گاز در حالی که کشتی خود را در خلیج است.   سنسورهای پلستور حسگرهای پلستور می توانند پس از تشخیص مکرر گاز های خطرناک آسیب ببینند.سنسورهای آلوده ممکن است با سطوح گاز تشخیص داده نشوند و به آرامی کمتر واکنش نشان دهندعملکرد آنها به آزمایش با استفاده از کالیبراسیون و آزمایش ضربه بستگی دارد تا اطمینان حاصل شود که آنها مقدار مناسب گاز را تشخیص می دهند تا به ملوانان کمک کنند در هر شرایط اضطراری عمل کنند و کشتی را ایمن نگه دارند.   سنسورهای مادون قرمز سنسورهای مادون قرمز نیازی به اکسیژن ندارند، آنها در یک جو کاملاً بی اثر گاز کار می کنند. این باعث می شود که آنها در فضاهای محدود که در آن دسترسی به اکسیژن یک مشکل است، ایده آل باشند.سنسورهای مادون قرمز در طول زمان توسط گازهای خطرناک جمع شده در اطرافشان آسیب نمی بینندهمچنین از مسمومیت سنسور مصون هستند بنابراین نیازی به کالیبراسیون برای اطمینان از عملکرد صحیح کشنده گاز نیست. یک سنسور سنتی pellistor از یک کویل آلومینیومی گرم استفاده می کند.کویل انرژی زیادی مصرف می کنه و کل سیستم رو تخلیه می کنهدستگاه های تشخیص گاز که از سنسورهای مادون قرمز استفاده می کنند، از نظر انرژی کارآمد هستند.